Filmportretten

Avondeten is het moment waarop de vijf draden waar mijn gezin uit bestaat samen een knoop maken.

Bij de nachtopvang deed ik altijd Maggie over het eten om er nog een beetje smaak aan te geven.

Als ik een oliebollenkraam zie moet ik altijd aan mijn moeder denken.

Koken is een soort therapie voor mij. Mijn verdriet, mijn boosheid, mijn blijheid; alles kan ik kwijt in het koken.

Vroeg ging ik wel eens naar een supermarkt om eten te stelen. Dan trok ik mijn moeders grote jas aan, omdat ik daar meer producten in kon verstoppen.

Oh mijn eerste Ramadan, wat was dat een mooie tijd…

Ik kan eigenlijk geen andijviestamppot eten zonder even te kijken of er geen scherven in zitten.