Thuis smaakt naar aardappels. Moeders die altijd weer de vraag stelt: wat wil je eten? en nog steeds hard kan lachen als het antwoordt altijd weer, keer op keer, aardappels is. Het liefst overgoten met jus en wellicht wat home made appelmoes. Alles door elkaar heen prakken en oefenen voor later (zoals wij dat thuis zeggen) als je geen gebitje meer heb.
Mijn thuis smaakt naar prakken
Vanaf mijn 9de kook ik al. Tuurde ik al langs de rok van mijn moeder naar de pannen. Ik werd altijd weggestuurd omdat het gevaarlijk was. In die tijd werd er in Suriname gekookt met gasbommen (zo werden gasflessen daar genoemd). Er werd buiten gekookt. Wij hadden het goed vroeger. We hadden twee bedienden maar …
Lees meerNa mijn elfde, toen we verhuisden naar de Vogelwijk en mijn moeder ziek werd, smaakte thuis naar verantwoorde maaltijden bereid door gezinsverzorgsters
Lees meerMijn thuis smaakt naar as met gras. Naar mijn moeder die absoluut niet kon koken maar bij wie iedereen het zonder te mopperen opat. Iedereen was welkom bij ons thuis.
Lees meerAls ik aan de geur van mijn kindertijd denk dan ruik ik heerlijk Afrikaans eten en de stank van de jongens die terugkwamen van het jagen.
Lees meerMijn thuis smaakt naar oude boterhammen met pindakaas.
Lees meer