Thuis smaakt naar aardappels. Moeders die altijd weer de vraag stelt: wat wil je eten? en nog steeds hard kan lachen als het antwoordt altijd weer, keer op keer, aardappels is. Het liefst overgoten met jus en wellicht wat home made appelmoes. Alles door elkaar heen prakken en oefenen voor later (zoals wij dat thuis zeggen) als je geen gebitje meer heb.
Mijn thuis smaakt naar prakken
Vanaf mijn 9de kook ik al. Tuurde ik al langs de rok van mijn moeder naar de pannen. Ik werd altijd weggestuurd omdat het gevaarlijk was. In die tijd werd er in Suriname gekookt met gasbommen (zo werden gasflessen daar genoemd). Er werd buiten gekookt. Wij hadden het goed vroeger. We hadden twee bedienden maar …
Lees meerAls ik aan de geur van mijn kindertijd denk dan ruik ik heerlijk Afrikaans eten en de stank van de jongens die terugkwamen van het jagen.
Lees meerThuis van vroeger? Thee als we uit school kwamen, niet alleen voor mij, maar voor al mijn vrienden. Zoete smaakjes: aardbeien, karamel en rooibos met veel suiker (want stiekem hadden we geblowd). Boterhammen met gesmolten kaas en curry. Als avondeten stamppot met sambal, gado gado, orak arik (in alle variaties, mijn moeder is de koningin …
Lees meerEr was altijd een kerrie lucht aanwezig. Natuurlijk was er zo nu en dan vaker feest en toen kwam De trassi (smelly garnalen pasta) op tafel. Alhoewel we altijd Surinaamse Hindi platen (ik noem het nog steeds roti) hebben gegeten kunnen we tot op de dag van vandaag erg genieten van aardappelen, groeten en sausje. …
Lees meerNa mijn elfde, toen we verhuisden naar de Vogelwijk en mijn moeder ziek werd, smaakte thuis naar verantwoorde maaltijden bereid door gezinsverzorgsters
Lees meer